Vamos a la playa!

Ja, we gaan met de tijd mee! Ik moet nog even uitzoeken hoe ik een “goede-doelen-knop” toevoeg! Help Jeroen de winter door!

Cabo de la Vela

Ik zit te op het vliegveld van Bogota te wachten, dus ik heb tijd zat om eens even een nieuw bericht te typen en om een beetje te knoeien met deze website. Tja, je moet je ergens mee bezig houden he!

Ik vond het tijd worden om weer eens verderop te gaan kijken. Als je te lang hetzelfde doet wordt het saai! Ik heb dus mijn baantje weer opgezegd en mijn tas weer ingepakt. Morgen ligt deze jongen op het strand van Santa Marta! Ja, daar ben ik wel aan toe! Twee jaar geleden was ik al eens in Santa Marta; toen zat ik in hotel Miramar!



Hotel Miramar is iets speciaals. Ik kan eigenlijk maar één ander hotel bedenken dat aan Miramar kan tippen, en dat is Mama’s Shop in Bangkok. Drugsdealers, junkies, en wat al niet meer zat er daar in dat guesthouse. De meesten hadden er ook al een aantal nachten in Bangkok Hilton (de plaatselijke gevangenis) op zitten. Met één van hen heb ik nog steeds contact: een ex-drugsdealer uit Praag met een voorliefde voor lsd. “Weet je, lsd slikken is als een filmpje pakken in de bioscoop! Zolang je je bedenkt dat het niet echt is wat je ziet kan er niks gebeuren! Just enjoy the show! Wanna try?” “Neuh, ik denk dat ik nog een Chang ga pakken!” Je komt nogal wat rattenkoppen tegen, maar dat houdt het interessant!



Capurgana



Miramar is niet veel anders! Ik kan me Ben nog herinneren, die zich elke dag strikt hield aan zijn dieet van rum en cocaine. Of toen ie mij zijn nieuwe vriendin kwam voorstellen: zekersteweten dat ik die meid een half uurtje geleden nog om de hoek had zien tippelen! Verder had je Bruno, een Franse arts die vrijwilligerswerk deed in Bolivia. Dat was tenminste wat ie vertelde, of het allemaal waar is is natuurlijk een tweede. Hij was in ieder geval al veel te lang in Colombia en was een plan aan het smeden om ongemerkt de grens over te kunnen naar Ecuador. Dan had je nog twee Zweedse hippies die met een of andere gammele zeilboot terug wilden varen naar Zweden. Die boot moest eerst opgeknapt worden, maar daar kwam meestal niet veel van terecht. In Santa Marta staat de cerveza altijd koud!

Ik hoop dat er nog steeds dezelfde sfeer hangt. Daarna wil ik in ieder geval nog naar Cabo de la Vela en Capurgana. Ik wil jullie natuurlijk niet jaloers maken, maar om de boel op te sieren heb ik er maar gelijk wat foto’s tussen gepropt. Ik heb ze gewoon van google af geplukt, dus als je meer wilt zien moet je daar maar eens rondneuzen!

Bueno! Hasta luego!